dinsdag 21 november 2017

Najaar Las Vegas

Herfst Amerika

Na een tip van forumleden van het Amerika forum kwamen we weer aan mooie tickets(350 euro) naar Las Vegas, met British airways vanaf Amsterdam met tussenstop in Londen.
Dit keer gaan we met z'n twee en in November(5-20), we zijn niet eerder in deze periode in het Westen van Amerika geweest, we zijn benieuwd of we nog mooie herfstkleuren gaan zien en hopelijk nog redelijke temperaturen zodat we nog wat nachtjes kunnen kamperen.
De route staat nog helemaal open, sowieso gaan we Valley of fire uitgebreid bezoeken, het zal nu niet zo warm zijn als in de zomer, Yant flat staat op het lijstje en ik denk dat we Zion ook aandoen. Ik wil proberen ter plekke permits te verkrijgen voor de Wave(gelukt!! :) ), dit is niet makkelijk, er mogen maar 20 personen per dag dit natuurfenomeen bezoeken.

Inmiddels zijn we al iets verder met de planning, ik was verbaasd dat er op Watchman campground @Zion al zoveel plekken gereserveerd waren, in November! Uiteindelijk toch maar 2 nachtjes geboekt op "tent only plekken", de andere plekken waren al bezet. Een paar dagen later was alles vol dus toch wel blij dat we hebben gereserveerd.

De eerste nacht slapen we in een B&B in LV we komen in de avond aan. De volgende dag boodschappen doen in Vegas, we slapen dan in het Green valley Ranch resort via het Vegas spelletje. Daarna een nachtje kamperen in Valley of fire, dan Kanab, nog proberen ter plekke een permit voor de Wave te verkrijgen, online zijn we uitgeloot. Daarna 2 nachtjes Zion vanaf daar Yant flat en misschien rijden we nog door naar Death valley. Ten tijde van de super maan lijkt me dit een mooie plek om te vertoeven. Bij dit alles zijn we natuurlijk afhankelijk van het weer, November kan alle kanten op qua weer, bibberen in de tent?! Nog 2 weekjes te gaan, we hebben er zin in :)



zondag 20 november 2016

Reizen en Rokjes dag

Om precies half 10 vertrokken we naar Schiphol, we vlogen om 12 uur eerst naar Londen. Op Schiphol kwamen we Lyan en Albert van het Amerika forum tegen, zij vlogen gelijk met ons. Alles ging op tijd, op Londen moesten we eerst met de bus van terminal 5 naar 3 ook dit verliep soepel, het koste ons ongeveer een half uur. De overstap van 3 uur kwamen we gezellig kletsend door, nog wat hilariteit omdat er midden in de terminal een onbemande thermoskan stond waar vooral de mannen van onder de indruk waren, ik wilde hem wegzetten maar dat mocht niet, er zal maar eens een bom in zitten 😏 uiteindelijk haalde een luchthaven medewerker hem weg, hij ging niet af. Van Albert en Lyan hoorden we dat je bij British gratis whiskey mocht vragen. De tweede lange vlucht van 10 uur naar Vegas nam Michel een Johnny Walker als slaapmutsje. Ik was met name in gesprek met de jongeman naast mij die heel toevallig met mijn neef Kevin vakantiewerk heeft gedaan en ook toevallig dezelfde achternaam heeft als Albert en Lyan, hij moest nog naar Kingman rijden, had daar nu al spijt van, toch wel vermoeiend zo'n lange reis, ik hoop dat alles goed is gegaan. Zo kwamen we, kletsend, lezend, af en toe een hazenslaapje de lange vlucht wel door.
Op tijd 19.30 landen we op LAS. Bij National de auto opgehaald met "skip the counter" van Emerald club, er was helaas weinig keus, we hebben een Ford Edge(de enige standaard suv)wel een hele mooie,  leren bekleding, open dak, stoelverwarming etc. alleen weten we niet of hij 4 wheel drive heeft. Om half 10 waren we bij ons B&B, bij een ouder Frans echtpaar, we kregen een eigen slaapkamer boven met een eigen badkamer, netjes maar we voelden ons toch een beetje ongemakkelijk. Na 6 jaar wonen in Amerika sprak de vrouw nog geen woord Engels en de man gebrekkig. Volgende ochtend Frans ontbijt, geroosterd brood met jam.
We gingen weer vroeg op pad. Het was heerlijk weer, 25 graden, lekker een jurkje aan en slippers, heerlijk rokjesdag in November.  Boodschappen gedaan bij Walmart, daarna de outlet in North(rara wie heeft er iets gekocht). Toen ingecheckt bij Green valley ranch resort, mooi 5*hotel, we hebben nog heerlijk even buiten in een van de lounge sets gelegen en vielen bijna in slaap. Lekker gegeten bij Applebee's, daarna vielen onze oogjes bijna dicht. We genieten vannacht nog even van het grote bed, vanaf morgen gaan we weer een aantal nachtjes in de tent als eerste bij Valley of Fire, we hebben dan geen internet.

zaterdag 19 november 2016

Valley of colours, SUN, sun sun here we come

Na een heerlijke nacht in het Green Valley ranch resort waren we weer vroeg op, 6 uur, Michel ging met zijn  tablet naar de lobby, vlak bij de kamer, anders was het 15 dollar op de kamer per device dat vonden we een beetje veel per apparaat. Het wachten was nu op het free breakfast, mensen lachen er wel eens om maar deze kamer in dit luxe hotel en het ontbijt heb ik allemaal gratis, gewonnen door een spelletje te spelen op Facebook πŸ˜„ het ontbijt was weer heerlijk, ik begon met een taco, een geroosterde paprika die ik vulde met een soort tomaten salsa, zure room en heerlijke quacamole. Daarna pancakes en wentelteefjes met aardbeien, nog een broodje met scrumbled eggs met bacon vers fruit heerlijk, beker melk en lekkere thee met verse Citroen erbij πŸ‘ Michel begon met ei, daarna bonen met Van alles erbij, heerlijke koffie. Er is ook een buffet met allerlei gebak, de mooiste taarten, dat hebben we maar aan ons voorbij laten gaan, helaas was er geen Breadpudding met vanille saus. Toen we weer naar de kamer liepen begonnen de bonen van Michel al te werken, hij leek oma wel alleen heeft hij geen excuus dat het door de medicijnen komt. 😜

Half 10 vertrokken we richting Valley of fire, we namen de weg via lake Mead. Deze was wel een stuk langer en Tom stuurde ons ook wel een stukje om. Het was een heel mooie weg door de dessert en de bergen met af en toe een oase met mooie palmbomen. 12 uur reden we het park binnen, als eerst zagen we Elephant rock, even snel uit de auto om een foto te nemen.

 
Daarna door naar de campground, eerst keken we bij Arch rock erg mooi maar wat primitiever, we staan nu op #4 op Atlatl rock, ook een mooi plekje recht tegenover de toiletten en douches, bij de picknick tafel bij ons plekje zagen we direct al een kolibrie. In de zomer hoef je hier niet te staan dan is het ruim 40 graden, nu 26 dus goed te doen.

 
Nadat Michel de tent had opgezet zijn we om half 2 het park ingereden en hebben de auto bij White dome trailhead neergezet. We wilden onze eerste trail met de Garmin gaan lopen, ik had een trail van internet gehaald waarbij je veel hoogtepunten van het park ziet. We begonnen met White dome, het was best pittig lopen naar beneden over rotsblokken en door diep zand in de brandende zon, hierna staken we de weg over en moesten eerst over een heuvel heen klimmen, daarna staken we de weg weer over naar de Firewave, wat een mooie kleuren zie je toch in dit park, van diep rood tot tot wit, roze en geel. Dit stukje was best wel druk, er waren wat schoolreisjes met de daarbij behorende kinderen. De leider was heel beleefd en liet ons voor. De firewave is maar klein maar wel een mooi plekje.








De meeste mensen liepen weer terug, wij liepen een ander pad en kwamen zo in een slotcanyon, sugar canyon, terechte naam, mooie kleuren roze en oranje als snoepjes, enige nadeel was dat we de zon voor ons hadden dan zie je het toch wat minder.

 
We staken weer de weg over en liepen eerst naar Striped Hill, een heuvel met weer mooie kleuren. Daarna liepen we weer terug en vervolgden de weg die weer verder ging als slotcanyom met af en toe heel nauwe doorgangen, dit stuk van de trail vonden wij het mooiste gedeelte, de zon ging steeds lager en de kleuren werden steeds mooier, wel moeilijk foto's maken en op het eind waren we net te laat omdat de zon op sommige plekken net onder was.












Je kan deze trail niet zonder navigatie lopen, zelfs de Garmin liep af en toe vast, we zijn hier ook niemand tegen gekomen, je loopt helemaal alleen, Het is  best veel klauteren en klimmen, ook waren er scherpe struiken waar je af en toe je benen of armen aan open schuurde. We kwamen langs Crazy Hill.









Thunderstorm arch


en Fire cave arch, de omgeving was prachtig.


 
Het was prachtig weer, blauwe lucht en ook best wel warm, we liepen echt te zweten. We zagen nog een steenbok over de rotsen rennen. Het laatste stukje was een stevige klim, toen zagen we in de verte de auto weer waar we downhill naar toe liepen. De zon was al onder toen we bij de auto aankwamen, een lekkere beker koude melk hadden we wel verdiend en in het donker reden we terug naar de campground. Ik heb de luchtbedden opgepompt en Michel heeft als voorgerecht cup a soup gemaakt en als hoofdgerecht droogmaaltijd, kokend water erbij en klaar waren we. Ik had spaghetti bolognese en Michel rijst met Stroganof, lekker gedouched en daarna in het tentje om 8 uur!





vrijdag 18 november 2016

Election day

Vandaag 8 november 2016 was een spannende dag voor de Amerikanen, de 45e president zou worden gekozen. Wij merkten hier echter niets van. We werden vroeg wakker met een mooi en zonnig uitzicht over de rode rotsen van Valley of Fire, wat kan de wereld toch mooi en rustig zijn.

Het was een warme eerste nacht in ons tentje, heerlijk. Als ontbijt namen we quaker oatmeal met appel en kaneel, lekker. We hebben de tent opgeruimd en zijn nog even het park ingereden, ik wilde nog naar Fire canyon arch kijken maar we konden hem niet vinden, wel Fire canyon, maar niet de arch, het visitors center was nog dicht dus konden we het ook niet vragen.. Om 8 uur reden we het park uit op weg naar Kanab UT waar het 1 uur later is. Onderweg zijn we gestopt bij de Starbucks voor een lekker kopje koffie en internet. Volkert en Brigit zouden gisteren met de lotterij van de Wave meedoen ook voor ons dus als zij permits hadden moesten we snel naar Kanab en zouden we samen lopen. Helaas waren ze uitgeloot, ze vonden het wel leuk om mee te maken zo'n loterij. Zij gingen nu op weg naar Zion en wij hoefden ons niet te haasten, er waren hier een aantal leuke winkels, ik heb nog New Balance schoenen gekocht, helaas nog niet de goede brillen voor Ilse gevonden bij Ross, weinig tot geen assortiment. Na het winkelen weer op pad, we zijn nog even gestopt bij Pipe spring national monument, en hebben hier een korte rondleiding gehad op het Ford van de mormonen die zich daar vestigden ten koste van de Puyante indianen, zij bouwden hun Ford op een spring, de waterbron van de indianen, ook brachten zij ziektes mee waaraan veel indianen het begaven.

Vanaf hier nog 20 minuten naar de campground in Kanab midden in het stadje. We zijn de enige tentkampeerders verder staan er zo'n 10 campers met name vaste gasten. De tent opgezet en om 3 uur gingen we op pad naar Toadstool hoodoos zo'n 50 km verderop, de afstanden zijn hier groot maar mooie wegen. De trail naar Toadstool stond heel goed aangegeven, wat een mooie omgeving hier in het Grand Staircase Escalante, Toadstool is een groep van bruine hoodoos op een mooi plekje bij elkaar, als je echter voorbij Toadstool nog 300 meter naar links loopt kom je bij een groep witte hoodoos ook heel mooi, zeker bij een ondergaande zon kleuren de rotsen zo mooi, echt genieten!





Deze is als eerst genomen, je ziet de kleur veranderen hoe verder de zon onder gaat op bovenstaande foto's
Om 5 uur waren we weer terug bij de auto, voordeel dat het hier een uur later is,  is dat ook de zon een uur later ondergaat. Op aanraden van de camphost zijn we gaan eten bij de burgertent tegenover de campground, volgens hem hebben ze daar heerlijke burgers, dat waren het zeker en aangezien de meeste restaurants hier op dinsdag gesloten zijn was dit een goede keuze. Het was een rustige avond op de camping, de mensen zaten allemaal voor de tv, opeens hoorden we iemand zeggen" I knew he had a chance" daarna kreeg ik allemaal apps van dochterlief die met grote zorg in Nederland zat te kijken. Ik hield het allemaal bij op de nos app en zag dat Trump bijna niet meer kon verliezen, de nieuwe president van dit mooie land is een feit, THE Donald. De mensen op de campground gingen rustig slapen, zij waren blij maar zeker niet uitgelaten zoals velen misschien verwachten, ze zijn blij, niet omdat ze Donald zo goed vinden maar Hillary vinden ze verschrikkelijk. Michel sliep al, ik kreeg een berichtje van Brigit dat ze naar een ander hotel moesten vanwege bedbugs, het leven gaat gewoon door en ook ik ging lekker slapen😴

donderdag 17 november 2016

Our lucky day

Na een wat koudere nacht, gelukkig hebben we heerlijk warme slaapzakken, waren we weer vroeg uit de veren. Vandaag zouden wij aan de loterij voor de Wave meedoen. Er mogen maar 20 mensen per dag naar dit natuurfenomeen, dit vanwege de fragiele structuren. Je kunt je 3 maanden van tevoren online inschrijven, hieruit worden 10 personen geloot, er doen online meer dan 300 mensen mee, in de zomer kan dat wel tot 500 oplopen. Wij zijn online uitgeloot. De andere 10 worden verloot bij het visitors center van de BLM(Bureau of Land Mangement) in Kanab, 1 dag voor je wil lopen. Michel bakte eieren met spek als ontbijt,
Om 8.15 gingen we op pad, eerst waren we bij de verkeerde BLM, gelukkig was de andere maar 500 meter verder. Het was er gigantisch druk, meer dan 100 mensen. Je schrijft in als groep, wij waren met 2 maar er zijn ook groepen van 4 of max 6. Ik zag de bui al hangen met zoveel mensen is de kans heel klein. Elke groep kreeg een nummer, er waren ongeveer 50 groepen Een vrouw was al een keer eerder geweest deze week, dit keer had ze nummer 13, this is Gonna be my lucky Number, zei ze. Wij hadden nummer 44. Om 9 begon de loterij, een bingo spel, de man van de BLM draaien, eerste balletje was nummer 11, een groep van 2 gelukkig, als het een groep van 6 is wordt de kans heel klein, dan mogen nog maar 4 mensen. Tweede nummer 13, ook een stel, de vrouw juichte ik zei het toch nummer 13,  derde nummer, weer draaien.......  #44 Jeahhh! we hadden prijs!!
Uiteindelijk waren het 5 groepjes van 2, alle anderen konden gaan, wij moesten blijven en kregen uitleg. We moeten proviand voor 24 uur meenemen, mochten we verdwalen, we kregen een folder met foto's om punten te herkennen hoe we moeten lopen, het is ongeveer 6 Miles heen en terug. Ik heb de trail ook op de Garmin navigatie gedownload, we kregen de permits(7$pp)1 voor op de rugzak en een voor het dashboard van de auto. Morgenochtend gaan wij dus naar de Wave.πŸ˜€
Nadat we alles hadden ontvangen hebben we bij het visitorscenter gevraagd of de Cottonwood canyon Road te berijden is, geen enkel probleem zei de ranger, wat hebben we een geluk, deze dirt road is vaak wel 9 maanden per jaar onbegaanbaar, door regen, sneeuw etc. We hebben eerst koffie voor Michel gehaald bij een koffietentje tegenover de bank van Kanab, tip van Volkert. Was idd heel lekker, ik zag ook lekkere muffins, die halen we morgen voor de Hike naar de Wave. Nog een broodje Subway voor de lunch en op weg naar de dirt road die begint tussen Kanab en Page. De weg was idd goed te berijden en wat is het toch mooi in deze omgeving.
We zijn gestopt bij Grosvernor arch, prachtige arch, 100 meter lopen. Er zijn hier ook picknick tafels waar we ons broodje hebben gegeten. Hier kwamen we de eerste Amerikanen tegen die tegen Trump waren, en nog wel de gewone witte Amerikaan, zoals men vaak op tv hoort, dat zijn volgens de media  juist de Trump stemmers. Op de radio hoorden we dat er opvallend veel Latino's op Trump hebben gestemd, dat zou je niet verwachten, maar ook zij vinden het niet leuk dat er veel drugscriminelen de grens over komen, de hardwerkende Latino wordt hier ook op aangekeken.


We twijfelden om nog naar Kodachrome statepark te gaan of nog even langs Bryce, hier zijn we al vaker geweest, wij vinden dit een van de mooiere parken en met zo'n mooie blauwe lucht halverwege de middag is het er zo mooi. Het werd Bryce. We besloten de Queens garden trail van sunrise naar sunset te lopen, een trail van 5 km dwars tussen de hoodoos. In het begin is het voornamelijk dalen, aan het eind ga je met switchbacks weer omhoog via wat men Wallstreet noemt, hoge smalle rotsen doen denken aan de straten van Wallstreet, New York. Een pittige klim, maar we hebben weer genoten van dit mooie park.
De Queen




Bij Wallstreet weer omhoog, pffff

Made it!
Via de 89 reden we weer terug naar Kanab, overal zag je flashlights als waarschuwing voor overstekende herten, die zijn er hier heel veel, we zagen ze naast de weg grazen, gelukkig niet op de weg. We zijn gaan eten bij de plaatselijke Mexicaan, wij hadden het wat pittiger verwacht maar de buikjes waren weer gevuld. We hebben weer lekker gedouched en zijn gaan slapen. Morgen the Wave πŸ˜„