The Wave-Take iT to the limit

Vanochtend weer gebakken ei met spek voor ontbijt door Michel de kok😜Spullen gepakt en ons tentje weer opgeruimd. Als we de Wave hebben gelopen vandaag gaan we 2 nachten kamperen op Watchman campground in Zion. Eerst even langs het koffietentje, koffie voor Michel en lekkere muffins voor als we de Wave hebben gelopen. Omdat je hier niet altijd goede verbinding hebt met de autoradio kopen we hier vaak een cd bij de Walmart, dit keer Johnny cash, lekkere muziek voor onderweg. Vorige keer hadden we de Eagles ook deze hebben we weer meegenomen met mijn favoriete liedje , take iT to the limit, dat is wel zo'n beetje de omschrijving van vandaag.  We gingen weer over de 89 tot bij de Rock Valley road, deze dirt road leid je naar de wire pas trailhead, waar de Hike naar de Wave en Buckskin gulch begint, voor Buckskin gulch heb je geen permit nodig, het schijnt een mooie slotcanyon te zijn. Ik las trouwens dat deze dirt road helemaal doorgaat tot Jacob lake, de North rim van de Grand canyon. We zitten hier op de grens van Arizona/Utah. Als het heeft geregend is deze weg onbegaanbaar. Alleen de weg naar de trailhead is al mooi. Het was 8 graden toen we om half 10 aan de hike begonnen, strakblauwe lucht. We hadden 7 flesjes water bij ons, banaan en wat koekjes.

Start trail

Eerste orientatie punt in de verte, groene permit aan de rugzak

 We konden al snel onze jassen uit, de zon brandde weer flink. In het begin konden we het makkelijk vinden met het fotoverslag maar op het eind zijn we toch even verkeerd gegaan. We begonnen door een wash met diep zand, op een gegeven moment komt er een bordje dat Buckskin gulch rechtdoor de wash blijft volgen en voor de Wave moest je een berg op door diep zand, je hebt het gevoel dat je steeds door de duinen loopt. Daarna weer een stukje slickrock dan weer zand etc.  de hele route was prachtig!

Michel dacht dat dit de wave was, misschien over een paar jaar

We liepen lekker door tot Michel op de Garmin keek en zag dat we toch verkeerd waren gegaan, het laatste stukje van het fotoverslag was iets minder duidelijk, of we hadden beter moeten lezen 😜Wehebben dus een extra berg beklommen die we niet hoefden te nemen en niet zo'n klein bergje ook.😳 Michel dacht dat hier de Wave al was, zo mooi,  dat was dan het voordeel van de extra berg, de omgeving was adembenemend, de hele hike trouwens.

Toen we boven op de berg stonden zagen we beneden een jong stel lopen dat gister net als wij een permit had bemachtigd, wij moesten dus weer helemaal naar beneden, zigzaggend downhill over de steile berg. Daarna moesten we weer een flinke klim omhoog maken door diep zand en daar was dan eindelijk  de Wave, zo mooi!

Het jonge stel ging wakeboarden op de wave, ik ben daar te houterig voor ;)

Inmiddels waren we alweer een tijdje in korte broek en hemdje, wat treffen we het toch met het weer. De Wave stak zo mooi af tegen de blauwe lucht. Er was een ranger die controleerde of iedereen een permit had. Zoniet krijg je een fikse boete. Een aantal jaar terug had je geen permit nodig maar er kwamen steeds meer mensen, en het zandsteen is hier zo fragiel dat het op plekken afbrak, toen hebben ze het permit systeem ingevoerd. Er waren nog 10 anderen. We hebben een banaan gegeten en ik ben foto's gaan maken. De ranger zei dat het dit jaargetijde  moeilijk fotograferen is ivm schaduw, de zon staat een stuk lager dus er is maar een beperkte tijd om zonder schaduw te fotograferen. Ik heb zoveel mooie foto's dat het moeilijk kiezen is.

 

We zijn hier ongeveer een uur gebleven. Terug vanaf de Wave moesten we eerst dat steile stuk weer naar beneden, daar maakte ik even een uitglijder, zand met daaronder slickrock, even niet opletten, van de omgeving genieten en boem☹️weer een blauwe plek rijker. Michel nam dit stuk mijn camera maar even over. Met twee camera's een rugzak en een heuptasje loop je ook niet zo makkelijk. De verdere terugweg ging wat makkelijker dan de heenweg, no extra mountain to cross.

Maar ook hier gingen we even verkeerd, we dachten al bij de wash te zijn, maar dat bleek een andere te zijn, we zagen hier wel weer een bijzondere rots.

 We moesten weer een stukje terug en daarna weer de zandheuvel van het begin omhoog, achter deze heuvel was de goede wash. We waren niet de enige, een Duits echtpaar was ook verkeerd maar waren blij dat ze ons terug zagen lopen en zijn ons toen gevolgd naar de goede weg. Dan is de Garmin toch wel handig, zo ook mijn app op mijn Mobiel, Shealth, deze geeft ook duidelijk aan hoe je terug moet, de ranger van de BLM zei dat navigatie niet altijd goed werkt in dit gebied vanwege het vele ijzer in de grond maar onze Garmin deed het steeds prima. Het vele ijzer zorgt ook voor de mooie rode en oranje kleuren in dit gebied. Terug bij de auto was het 23 graden, half 3.

Made it!

We waren het er beiden over eens dat we deze hike niet in de zomer zouden willen doen bij 40 graden, of je moet heel vroeg beginnen, je loopt constant in de volle zon, dat was nu al pittig, Michel had een verbrand hoofd, ik had factor 30 opgesmeerd dat scheelt weer. Het is wel een prachtige wandeling door een sprookjesachtige omgeving, wat dat betreft kan ik het iedereen aanraden. Het Duitse echtpaar zei ook al het was heel mooi maar je moet er wel wat voor doen. Bij de auto hebben we een paar bekers melk gedronken en de muffin was heerlijk. In de auto hebben we stoelverwarming, steeds als we terug rijden na een hike doen we die aan, lijkt net een massage van je onderrug en hamstring, heerlijk. We zagen trouwens dat op de achterkant van de auto staat dat het een awd is(all wheel drive) hij doet het dan ook prima op de dirt roads. Op de terugweg hebben we nog boodschappen gedaan in de supermarkt van Kanab en zijn daarna doorgereden naar Zion, weer zo'n beauty, alleen de Mount Carmel road is al een sprookje😄. We zagen tientallen hertjes rondscharrelen langs de weg. We slapen weer op Watchman campground, dit keer op tent only, we hebben weer een prachtige plek, # D19, heel anders dan de stadscamping in Kanab. Midden in de natuur, rust, kampvuurtjes, iemand die op een gitaar tokkelt, het enige wat je hier mist zijn douches. De tent stond nog net voor het donker werd maar we worden goed verlicht door de maan. We zijn gaan eten bij Whiptail grill, heerlijk en buiten op het terras was het nog goed toeven. Toen we in de tent lagen begon het te waaien, dat is hier altijd, Fabian vind dat altijd zo spookachtig, overdag windstil en in de avond begint het opeens te waaien. Ik hoop hier ergens internet op te pikken zodat ik het verslag kan downloaden, foto's komen later. Morgen willen we de Observation point trail gaan lopen, eerst maar eens kijken hoe het met de spiertjes gaat morgen, ook dit is een pittige trail.